Scherven

Langs de zoute waterlijn,
in gedachten verzonken
Vanwaar de scherven zijn,
hoe hebben ze geklonken

Doorzichtig glas, gebroken,
hier rustig aangespoeld
Ooit lekker aan geroken,
in handen is gevoeld

Gesleten glas in groen
van flessen, soms liefkoost
In een verre tijd van toen
waar ooit mee werd geproost

Op zoek naar scherven glas
tussen het droge wier
Speurend in een trage pas
naar stukjes voor de sier

Het Wad, vol van verlangen
maakt mensen melancholiek
De scherven zijn gevangen
in een breekbaar mozaïek

(c) Arthur Wigbout,
opgedragen aan Carina